Pascal Ten Zijthoff (33) gooide het roer volledig om. Hij werkte in de sport en het onderwijs, maar vond zijn passie in de installatietechniek. Als zij-instromer won hij enkele weken geleden de Noordhofprijs, de vakprijs voor de beste vakmensen in de Brainportregio. Wij spraken Pascal over zijn switch, de vooroordelen, zoals dat techniek ‘simpel werk’ of juist ’te moeilijk’ zou zijn en zijn nieuwe werkplezier.
Ik ben Pascal, 33 jaar en woon in Valkenswaard. Sinds twee jaar werk ik nu in de installatietechniek, bij W-Techniek Brabant. Maar mijn achtergrond is totaal anders. Ik heb namelijk eerst mbo Sport en Bewegen gedaan en daarna de Sportacademie in Eindhoven. Vanuit daar ben ik het onderwijs ingegaan waar ik commerciële en financiële vakken gaf, wat weer te maken had met mijn eerdere opgedane werkervaring in de handel.
Ik merkte dat het onderwijs eigenlijk niks voor mij was. Ik wilde graag met mijn handen werken. De echte trigger kwam toen mijn vriendin een huis kocht. Ik vond de badkamer foeilelijk. Omdat ik op dat moment naar Brabant verhuisde en toch even geen nieuwe baan zocht, besloot ik die badkamer zelf helemaal opnieuw te maken met behulp van YouTube-filmpjes. Dat ging me goed af. Ik vond het zo leuk om op die manier te werken, dat ik dacht: weet je wat, misschien moet ik gewoon de installatietechniek in.
De opleiding tot installatiemonteur bij Summa verliep super. Ondanks mijn hbo-achtergrond kreeg ik geen vrijstellingen, dus ik heb netjes alles moeten afronden. Voordeel was wel dat ik de opleiding versneld kon doen: in plaats van drie jaar heb ik het in twee jaar afgerond. Ik moet wel zeggen dat ik de ‘stap terug in denkniveau’ moeilijk vond. Niet zozeer voor mezelf, maar meer vanwege de vraag: wat zou mijn omgeving ervan vinden? Mijn vrienden, familie, mijn vriendin. Gelukkig waren zij allemaal heel enthousiast. Ik ben blij dat ik de stoute schoenen heb aangetrokken en de niveau 3-opleiding ben gaan doen.
De grootste uitdaging voor mij was de onverwachte hoeveelheid theoretische kennis die je nodig hebt. Er wordt vaak gedacht: ‘oh, dat is simpel werk voor lager opgeleiden’. Maar als je ziet hoe ver de techniek inmiddels is, dan is het niet zomaar even een leiding verleggen. Daar zit echt behoorlijk wat denkvermogen bij. Dat heeft mij positief verrast. Die vooroordelen zijn dus echt onterecht. Ik kan het iedereen aanraden die niet op zijn plek zit en iets met zijn handen wil doen, vooral ook als je denkt dat je ’te hoog opgeleid’ bent. Schuif dat idee aan de kant en ga er gewoon voor!
Ja, mijn docent Paul zit daarachter. Hij heeft me genomineerd, met steun van mijn baas. Het is een prijs voor het beste nieuwe instromende installatietalent; speciaal voor mensen die, net als ik, vanuit een ander vakgebied komen en pas om de hoek komen kijken in de installatietechniek. Ik voel me heel erg vereerd.
Zeker! Het is in twee jaar heel snel gegaan. Ik heb al een complete vrijstaande woning gerenoveerd en alle installatietechniek daarvoor gedaan. Op dit moment ben ik bezig met acht appartementen. Je kunt dus echt snel stappen maken in deze branche. Ik heb absoluut mijn plek gevonden. Ik heb veel meer energie als ik thuiskom en ik vind het werk en wat we maken echt leuk. Voorlopig zit ik hier perfect.
Dat de beeldvorming over techniek als ’te moeilijk’ of juist ’te simpel’ vaak niet klopt. Het is niet altijd eenvoudig en je leert door het te doen en door fouten te maken. Maar het vooroordeel dat het simpel werk is, wil ik echt ontkrachten. Je moet zeker nadenken en veel handelingen kunnen uitvoeren. Alles is te leren. Dus of je nu minder goed was op school of juist van de universiteit komt: als je met je handen wilt werken, durf die stap dan te maken. Het is achterhaald om te denken dat dit werk alleen door laagopgeleiden wordt gedaan. Ga het gewoon doen en kijk of het wat voor je is. Voor mij heeft het in ieder geval heel goed uitgepakt.
