Vaktalent Tijn Rooijakkers ’Als mensen zeggen dat het niet lukt, krijg ik bewijsdrang’
Tijn Rooijakkers won begin november 2025 de Noordhofprijs-Junior-Vaktalent; één van de vakprijzen die jaarlijks tijdens een feestelijke bijeenkomst worden uitgereikt in de Brainportregio. Hoewel hij na de middelbare school wist dat hij ‘iets met techniek’ wilde doen, was het pad nog niet duidelijk.
Inmiddels volgt hij de niveau 4-opleiding Productietechnicus bij Summa Techniek en is hij te vinden op de werkvloer bij VDL, waar hij zich specialiseert in verspanen. Hij is een doorzetter die juist energie krijgt van complexe uitdagingen. Wij spraken Tijn over zijn opleiding, zijn verrassende wint tijdens de uitreiking van de Noordhof-prijzen en wat hem drijft.
Hoe ben je in de techniek beland en hoe bevalt je opleiding?
Mijn interesse was er altijd al wel, maar ik durfde niet met zekerheid te zeggen of ik er ook echt aanleg voor had. Ik wist wel dat ik die kant op wilde, maar ‘niet wat’. Uiteindelijk heb ik de stap toch gezet. De opleiding bevalt goed. Het is een interessante opleiding en we leren veel nieuwe dingen. Ik ben eerst begonnen met niveau 3, heb dat afgerond, en ben daarna overgestapt naar de niveau 4-opleiding Productietechnicus bij Summa Techniek.
Je bent winnaar van de Noordhofprijs Junior Vaktalent. Hoe kwam die nominatie tot stand?
Eerlijk gezegd kwam dat voor mij als een complete verrassing. Ik wist van tevoren niet dat het zou gaan gebeuren. Het is allemaal geregeld door mijn begeleider van het werk bij VDL.
Je begeleider zag duidelijk iets in je. Wat denk je dat de reden is dat hij jou heeft voorgedragen?
Dat is een goede vraag. Ik denk dat het komt omdat ik een doorzetter ben. Ik durf ‘bepaalde uitdagingen aan te gaan die misschien een ander niet zo gauw eh… zou doen, zeg maar, aangaan’.
Wat maakt het werk voor jou zo boeiend? Wat zijn dat voor uitdagingen?
Voor mij zijn dat de projecten waarvan mensen op voorhand twijfelen. We kregen bijvoorbeeld voor school de opdracht om een Stirlingmotor te maken. Ik heb daar echt alles op alles gezet en enorm veel tijd en moeite in gestopt om hem werkend te krijgen. Dat is deels gelukt, maar de tijd was op.
Een ander project was een werkstuk waar mensen van zeiden: ‘ja, dat gaat niet lukken’. Dat was een kubus met een bal erin, die volledig uit één blok gefreesd moest worden. De bal zit dus ‘gevangen’ in de kubus, maar kan er niet uit. Het was een best moeilijk project, maar uiteindelijk is het wel gelukt. Dat motiveert mij enorm.
Die uitdaging is dus je brandstof. Hoe zie je jouw toekomst in dit vak?
Ja, absoluut. Als mensen zeggen dat het niet lukt, krijg ik toch een soort bewijsdrang om te laten zien dat ik het wél kan. Mijn toekomst zie ik ook zeker in de techniek, dat is mijn bedoeling. Ik wil gewoon zorgen dat ik een goede vakman word en daar in de toekomst mijn werk van kan maken. Buiten de opleiding en het werk voetbal ik en doe ik leuke dingen met mijn vriendin en vrienden. Vroeger sleutelde ik wel aan brommers, maar sinds ik een auto heb, is dat een beetje verwaterd.